Δεν ήξερα που θα βρεθούμε
όταν αυτό συμβεί ξανά
Αν θα σε προσκαλούσα δεν γνώριζα
ή αν θα περνούσες μόνος το κατώφλι.
Δεν γνώριζα την ώρα
που θα εμφανιζόσουν μπροστά μου
σαν άνεμος που παίρνει κάθε ψυχή κοντά του
και την ταριχεύει ώστε πνοή να πάρει πάλι
στον τόπο που δεν φυτρώνουν αναμνήσεις.
Κράτησα κοντά μου το χαρτί
που είχα στάξει τα δάκρυά σου
κι είχα αναμείξει δυο σταγόνες πόνου
Άλειψα το μείγμα στο κατώφλι
περιμένοντας πως θα ειδοποιούσες.
Ανάσες σου δεν άκουσα
κραυγές δεν μέτρησα των οργισμένων λύκων
όταν φυλούν όσες ευχές μου έχουν απομείνει
Απομονώθηκα και χαμένη προχωρούσα
στη θάλασσα των αναμνήσεων πνιγόμουν
μη ξέροντας πώς να σωθώ...
Ήλπιζα πως θα χωρούσα
εκεί που οι ψυχές μονάζουν
όταν γυρνούν από πολυήμερα ταξίδια...
Πίστευα πως θα βρισκόμασταν ξανά
στην ίδια γυάλα ταξιδεύουμε
τυλιγμένοι σε μπλε βελούδινους μανδύες
υφασμένους από σκέψεις και σύννεφα.
Πίστευα πως θα πετούσες το καβούκι σου
και την κυμάτινη οπλή σου θα άγγιζα
διώκωντας την τέχνη της ευτυχίας
που τόσο θα σε ξεκούραζε!
Όταν θα βρισκόμασταν
εκεί που οι ψυχές μονάζουν
όταν γυρνούν από πολυήμερα ταξίδια...
1/7/08
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
το ένα καλύτεο από το άλλο..υπέροχο.άραγε θα υπάρξει συνέχεια? Εγώ νομίζω πως ναι..
ΥΓ: Τελικά που μονάζουν οι ψυχές ύστερα από πολυήμερα ταξίδια?
@ νίκος κ: δεν ξέρω που πάνε...ας το αφήσουμε καλύτερα μυστικό, ωστε να είναι έκπληξη όταν ξεκινήσουμε για τα περίφημα αυτά ταξίδια...Grey ships pass into the West...
Κάτε τόσο ρίχνε μια προσεκτική ματιά σε κάτι που δεν είναι φτιαγμένο από ανθρώπινο χέρι. Ένα βουνό, ένα αστέρι, την καμπή ενός ποταμού.
Σοφία και υπομονή θα έρθουν να σε βρούν και πάνω απ'όλα η διαβεβαίωση ότι δεν είσαι μόνος στον κόσμο.
@ dreamcatcher: "I know I will die alone...but loved!" my friend...
Τα βουνα κι οι θάλασσες -που τόσο σκόπιμα αποφεύγω να πάω σε αυτές- θα μου μιλήσουν..ίσως φανερωθούν καλύτερα εκεί που οι ψυχές μονάζουν όταν γυρνούν από πολυήμερα ταξίδια...!
πολύ καλό
Δημοσίευση σχολίου