μικρή καρδιά και στενοχώρια!
Να μην δω πόνο ξανά στη μνήμη
όσων στεγνά ανασαίνουν,
με κόπο φιλτράροντας τη σκέψη
πνιγμένοι σε κάποια δίνη
-κάποιος δυνατά ανακατεύει!
Στρόβιλοι να μη σφυρίζουν
κάτω από ασημένιες νύχτες,
ξοπίσω ας μείνεις
-άπορε χειμώνα!
Αχλή γρήγορα φύγε
και νοιάσου για κείνους που πονούν
μάρτυρες τέλους τραγικού
Με χάχανα μελωδού ζαλίζομαι
και πέφτω...
ΥΓ: Γειά σου Αλέξη...
