Μόνη Τέσσερις Φορές

Ανασαίνω
γιατί ζω ακόμη κάτω απ' την ίδια τέντα
απ' το δικό μου πρίσμα σε κοιτώ
έρχεσαι κοντά μου -σ'άπατώ
γιατί σε είδα μέσα από το πρίσμα!

Ακουμπώ
σε σένα ακόμη και μακριά
δέχεσαι τα μέρη μου
και δεν τα τεμαχίζεις
επιλέγοντας αυτό
που νομίζεις πως ταιριάζει

Αποπνέω
ευώδιμα γιασεμιά
που γρήγορα μαραίνονται
δεν τα πότισε κανείς
και μείναν μόνα

Αναζητώ
εικόνες
στο μυαλό τις φέρνω
μοιράζω ανάσες που λαθραία απόκτησα
και ξεμακραίνω μόνη...

Άξιος!

Βγήκα χθες έξω απ' το σπίτι

μονάχα εμένα έριξα πάνω μου

τίποτ' άλλο.

Έτρεχα μπας και προλάβω να παγώσω

να γίνω πιο σκληρή απ' τις πέτρες

που μερικοί πετάνε στον αέρα

-εύχομαι μονάχα μην πέσουν κάτω!

Κι όσοι περνούν φωνάζουν, μιλούν και αναπνέουν

δίχως να ξέρουν το γιατί

Νομίζουν πως ξορκίζουν τη στιγμή

μα σίγουρα αυτό δεν κάνουν

Περνούν απαρατήρητοι θέλοντας το άλλο

φορούν σακούλες στα μαλλιά και πλένονται με φύκια

κανείς δεν σιωπά να ακούσει τη στιγμή

κανένας δεν κοιτά κατάματα -πονά

Νομίζουν πως τα ράμματα δεν σπάνε

μα προφανώς λάθος τους είπαν, πάλι!

Εγώ πάντως γυμνή χορεύω ακόμη

τα πόδια μου πάγωσαν μα στην καρδιά δεν έφτασε ακόμη

οπότε συνεχίζω ατάραχη, ανελέητη και μόνη

Μόνη δεν ξέρω για πόσο ακόμη,

ξέρω μόνο οτι χορεύω!

Ούτε να γυρίσω πίσω ξέρω

ποιός άλλωστε γύρισε ποτέ;

Στο ταξίδι όλοι θα χαθούμε

θα λιώσουμε και θα χαρούμε

κι όταν πεθάνουμε

τότε μονάχα θα το πούνε: άξιος!

Ψηλά Και Βόρεια

Κάθε χειμώνας βαθύτερα σκάβει

μέσα μου ορμά κι αποτελειώνει

ότι κανείς ποτέ δεν άρχισε

-δεν σκύβει καν για να συλλέξει

Θα ξαναρθεις πίστεψα

δεν μέτρησα καμιά στιγμή,

μόνο μέσα μου είπα

"για 'σένα θα ζήσω"

κι από τότε μονολογώ κάθε βράδυ

φωνάζω γράμματα απ' το ονομά σου

Σε πρόταση ποτέ δεν τα έβαλα

λιώσανε δώδεκα χρόνια

δεν πρόσεξα και χάθηκαν

πολύτιμα που είχα μαζέψει

-δεν ένοιωσα καμία δίνη

Ποτέ δεν διάβασα γραμμή ταξιδευτή,

καμιά πυξίδα δεν βοήθησε

μόνο μια λέξη μου είπανε: κείται.

Losing Game

Who will take your dreams away
will be cloaked, a handsome man
lonely, lost in pain...

He only looks for other days
lonely souls, dreadfull grays
Shadows, ruins of past decay...

He'll remind you of the past
lustfull days, flesh and dreams
stirred with hate!
I'm so afraid to stay...

Wave your wand Mystery Man
call your demons far away!
Don't forget, you have to take
the last piece of my heart...

And now you've done your beautifull job,
Please don't stop grieving my soul,
It just for once became yours...

Κάτι τον Δεκέμβριο...

...να με κρατήσει μακριά από κάθε αγωνία
μικρή καρδιά και στενοχώρια!

Να μην δω πόνο ξανά στη μνήμη
όσων στεγνά ανασαίνουν,
με κόπο φιλτράροντας τη σκέψη
πνιγμένοι σε κάποια δίνη
-κάποιος δυνατά ανακατεύει!

Στρόβιλοι να μη σφυρίζουν
κάτω από ασημένιες νύχτες,
ξοπίσω ας μείνεις
-άπορε χειμώνα!

Αχλή γρήγορα φύγε
και νοιάσου για κείνους που πονούν
μάρτυρες τέλους τραγικού
Με χάχανα μελωδού ζαλίζομαι
και πέφτω...













ΥΓ: Γειά σου Αλέξη...